Stanisław Witkowski : Żydzi, przestańcie kłamać ! ! !
O przestępstwach żydowskich w II Rzeczypospolitej i obecnych planach wobec Polski czyli kto ma płacić za holocaust
Wydawnictwo OJCZYZNA
Warszawa 1994
I
Pranie mózgów
Jest bardzo pilna potrzeba aby uświadomić polskiemu społeczeństwo, zwłaszcza młodemu pokoleniu,
oszukaństwa praktykowanego na wielką skalę w tysiącach artykułów publicystycznych, książek oraz
filmów zarówno amerykańskich jak i polskich, gdzie przedstawia się Żydów jako osoby wyłącznie
szlachetne i tragiczne. Natomiast Polaków przedstawia się jako ich nieprzejednanych wrogów,
nikczemnych zawistników, którzy za okazane im dobro (ciekawe jakie?) odpłacają się zoologiczna
wprost nienawiścią.
Nierzadko przedstawia się też Polaków („Malowany ptak") jako zwyrodniałych zbrodniarzy, gorszych
nawet od niemieckich oprawców. Poza tym Polacy to wobec Żydów hołota, biedota, nędza, która
potrafi tylko reagować nienawiścią, zamiast zdobyć się na szacunek dla lepszych od siebie, bardziej
wykształconych, inteligentniejszych.
Niedawno nawet „Gazeta Wyborcza" wystąpiła z teza („dowody" zaczerpnięto ze zbiorów
Żydowskiego Instytutu Historycznego), jakoby powstańcy warszawscy mordowali w celach
rabunkowych Żydów, którzy zdołali przetrwać okupacje. Odzew w prasie, na te jawne kalumnie, był
zdumiewająco nieśmiały. Czemu dziwić się nie można, gdyż niemal wszystkie polskojęzyczne massmedia
znajdują się pod przemożnym wpływem Żydów.
Podobnie, a właściwie identyczne tendencje reprezentuje ponad wszelki rozsadek nagłaśniany film
„Lista Schindlera", który kręcono w Polsce, przy współudziale polskich (tanich) aktorów, a który ma
wyraźną antypolską wymowę. Mimo to przez niby polską krytykę filmową został okrzyczany
arcydziełem, jeszcze zanim go ktokolwiek obejrzał.
Taki stosunek do Polaków jest wynikiem jednolitego frontu żydowskiego przeciwko Polakom i
Polsce, który został ustalony przez Żydów w Stanach Zjednoczonych i jest narzucany całemu światu,
w tym również i naszemu społeczeństwu. Polacy to pokornie i niemal bezkrytycznie przyjmują, ledwie
tu i ówdzie pojawiają się jakieś anemiczne słowa sprzeciwu i wołanie o sprawiedliwą ocenę i prawdę.
Ten słaby głos protestu jest dla opinii urabianej przez Żydów jeszcze jednym argumentem na to, że
sami Polacy tak uważają, skoro nie protestują. Jest to hucpiarskie kłamstwo. Więcej - jest to plucie
w twarz zakneblowanemu narodowi, gdyż, jak wspominałem, wszystkie wielkie mass-media w
Polsce, gazety, telewizja, rozgłośnie radiowe, zostały wpuszczone w pacht, lub po prostu
sprzedane obcemu, najczęściej żydowskiemu kapitałowi.
Co ciekawe: krytyka polska (czy rzeczywiście polska?) już dawno ogłosiła temat wojenny za zużyty.
Tymczasem temat ten w odniesieniu do Żydów jest w coraz większym rozkwicie. Pojawia się coraz
więcej dzieł literackich i filmowych na ten temat. Pisarze i reżyserzy innych narodowości, w tym
także i Polscy, zapominając o historii własnego narodu, w sposób służalczy podejmują go zgodnie
z narzuconymi schematami: tragiczni, piękni i szlachetni, oczywiście, niczemu nie winni Żydzi i
podli, chciwi polscy antysemici. Przy czym Niemcy, właściwi autorzy i wykonawcy zbrodni
holocaustu, nikną gdzieś w rozmywającym się tle, zastępuje się ich enigmatycznymi „nazistami",
SS-manami, „hitlerowcami", którzy nierzadko - jak u Spielberga w „Liscie Schindlera" mówią
po polsku. Celowe, łajdackie niedopatrzenie.
Wymaga tu korekty samo pojęcie antysemityzmu. Żydzi stanowią 8% narodów semickich, które na
ogół nie budzą takich emocji jak Żydzi. Żydzi to pojęcie zawłaszczyli do określenia antyżydowskości i ono funkcjonuje pod pojęciem antysemityzmu. Antysemityzm jest zupełnie inaczej rozumiany przez
Żydów i nie-Żydów. Na ogół uważamy zgodnie z zasadami logiki, ze antysemitą jest ten, kto
nienawidzi Żyda tylko dlatego, że jest Żydem, dopuszcza się lżenia i wyśmiewania narodu
żydowskiego, jego kultury i tradycji, tylko dlatego, ze jest inna i obca mu.
Natomiast Żydzi za antysemitów uważają już tych, którzy krytykują postępowanie Żydów, potępiają
ich występki a zwłaszcza gdy opowiadają się za tym, aby naród był w swoim państwie gospodarzem:
Rosjanin w Rosji, Polak w Polsce, Niemiec w Niemczech. Cyceron był uważany za antysemitę tylko
dlatego, ze bronił w sądzie kogoś, kogo Żydzi oskarżali.
Na początku Polski Ludowej wystarczyło rozpoznawać Żyda, aby być antysemitą, a to
oznaczało poważne przykrości, nierzadko utratę wolności a czasem i życia.
Jak się zdaje, wiele racji miała Maria Dąbrowska - autorka skądinąd bardzo przychylnie
nastawiona do Żydów - która stwierdziła, ze „trzeba życie oddać za Żyda, aby nie narazić się
na zarzut antysemityzmu".
W amerykańskich mass-mediach Żydzi zamieszkujący Polskę przed wojna pokazywani są jako
prawdziwi dobroczyńcy państwa, zasobni, szlachetni i mądrzy. Oczywiście, jest to bzdura. Żaden
film, żadna powieść nie pokazuje Żyda takim, jakim go np., pokazał Szekspir w „Kupcu weneckim", czy
J.I. Kraszewski w powieści „Żyd".
Pomija się tez milczeniem zdecydowanie antypaństwową działalność Żydów-komunistów. Nikt nigdy i
nigdzie nie pokazuje Żyda przestępcy, kryminalisty. Czyżby takich nie było? A może stanowili tak
nikły procent, ze w ogóle nie warto o tym wspominać?
Oddajmy głos faktom.
II
NIEKOŃCZĄCY SIĘ POTOK AFER I NADUŻYĆ
Polska międzywojenna jest krajem demokratycznym, państwem łagodnego prawa, a co gorsza prawa,
które odwołując się do patriotyzmu, wysokiej moralności i poczucia obowiązku obywatelskiego, nie
precyzuje wszystkich możliwych przypadków i odmian przestępstwa. Dzisiaj o takim systemie
państwowym mówi się, że ma „luki prawne". Jest to państwo na dorobku, powstałe w wyniku wojny i
przemian jakie dokonały się w Europie, państwo to jest wstrząśnięte światowym kryzysem, toczone
przez liczne afery. Słowem, wiele analogii do czasów dzisiejszych narzuca się niemal wprost.
Wtedy również, podobnie jak dzisiaj, Polską wstrząsa afera za aferą. Są afery małe i wielkie,
prymitywne i wyrafinowane. Zdumiewa mistrzowska wręcz wynalazczość aferalna mniejszości
żydowskiej. Powszechność procederu przestępczego wśród Żydów zaczyna kształtować o nich
zasłużenie złą opinie, wzbudza potrzebę zorganizowanej walki o los państwa. Ale każdy przejaw
takiego sprzeciwu wzbudza krzyk na cały świat o polskim antysemityzmie.
Oczywiście, nikt nie zdaje sobie sprawy z tego - może prawie nikt - że zbliża się czas straszliwej
próby dla stosunków polsko-żydowskich, czas zagłady, zarówno dla jednego jak i drugiego narodu,
kiedy to najmniejszy odruch ludzkiej życzliwości mógłby decydować o przeżyciu lub śmierci.
Po stronie żydowskiej zginie przede wszystkim warstwa najbiedniejsza, cały lumpenproletariat i
drobni przedsiębiorcy, geszefciarze bez pieniędzy i bez widoków na pieniądze.
Z okresu holocaustu - brzmi to paradoksalnie, ale jest to prawda - naród żydowski wyjdzie
oczyszczony, uwolniony od obciążającej go warstwy biedoty wyjdzie wzmocniony, uzbrojony w
potężny argument roszczeń pod adresem niemal wszystkich narodów świata, jako współwinnych
wymordowania milionów swoich współbraci, w obronie których sam nie za bardzo się kwapił! Zyska własne, niezależne państwo , które w pół wieku później zacznie odgrywać rolę światowego
destabilizatora. Pół wieku później nie będzie w zasadzie Żyda biednego, Żyda bezrobotnego.
Zupełnie inaczej będą się miały sprawy z narodem polskim. Po stronie polskiej zginą przede
wszystkim najlepsi, co poważnie obniży ogólny poziom polskiego społeczeństwa. Zginie większość
ludzi wykształconych, inteligencji, duchowieństwa, artystów i kadry przywódczej narodu. Z
pożogi wojennej Polska wyjdzie krańcowo osłabiona, pozbawiona najbardziej patriotycznej
kierowniczej elity, ze szczątkową warstwą inteligencką, zresztą natychmiast odsuniętą od
możliwości działania. Bo na domiar wszystkich nieszczęść, Polska „odrodzona" to państwo
wasalskie, zdominowane przez Moskwę. Jednakże na tym nie koniec nieszczęść - władze w niej
sprawować będą z moskiewskiego nadania żydowscy komuniści a właściwie pseudo-komuniści,
którzy wykorzystując uprzywilejowana pozycje, będą konsekwentnie budowali swoja własną elitę
polityczna, naukowa i kulturalna, spychając wszędzie polski element na margines. Niszcząc w
zarodku każde, nawet najdrobniejsze ziarnko jakiejkolwiek myśli narodowej. Niszcząc nawet
tradycje polska Pól wieku później, po upadku ZSRR, Polska bynajmniej nie odzyskuje pełnej wolności, jak to głoszą
wszystkie tuby propagandowe, ale spod jednej hegemonii przechodzi pod inna. A trzon tzw., elity
władzy pozostanie ten sam, żydowski. Jednocześnie w tym samym czasie Polska szybko staje się
krajem pełnym nędzy , 62% ludzi żyje w ubóstwie, 25% w nędzy , a blisko trzy miliony ludzi w
wieku produkcyjnym ze straszliwą szkodą dla gospodarki państwa , pozostanie bez pracy.
Jednocześnie najaktywniejszy, najbardziej przedsiębiorczy element narodu, znów po raz kolejny,
ruszy na emigracje i tułaczkę. Ale powracający do Polski Żydzi z tzw., emigracji marcowej i
późniejszej, zaczną obsadzać prominentne stanowiska w państwie .
Pół wieku później okres eksterminacji Żydów zyska miano holocaustu, okresu zagłady -
zdumiewająco długo szukano nazwy - i nadal utrzymywane będą (jak się zdaje wiecznie),
pretensje i roszczenia do innych narodów za to, co się stało.
Zupełnie inaczej wyglądają sprawy od strony polskiej, wobec jednego i drugiego okupanta i ich
spadkobierców. Pół wieku później już nikt w jednoczącej się pod niemiecka hegemonia Europie nie
będzie pamiętał, prócz nas samych, jakie ponieśliśmy wtedy szkody i straty, a o jakichkolwiek
roszczeniach wobec innych narodów, nikt nie będzie nawet śmiał wspomnieć.
Zresztą, nawet należące się Polsce reparacje wojenne, zostały pod naciskiem Kremla
wspaniałomyślnie Niemcom darowane...
Powróćmy jednakże do interesujących nas tutaj przedwojennych czasów.
III
Szkoła biznesu - Szkoła oszustwa
W „Małym Przeglądzie" prowadzonym przed wojna przez Janusza Korczaka (Goldschmita), żydowski
chłopiec opisuje swoją pierwszą pracę, jest „naganiaczem" jednego z licznych, żydowskich ulicznych
graczy-oszustów.
Aparat do gry, skrzynka, w której biega kulka, jest tak urządzony, ze nigdy nikt wygrać nie może,
gdy mu właściciel na to nie pozwoli. Ale raz po raz ktoś wygrywa czekoladę - to działają naganiacze.
Wygraną czekoladę odnoszą przecznicę dalej do innego chłopca, który zbiera od pozostałych
naganiaczy, a nazbierawszy większą ilość, odnosi oszustowi oznajmiając głośno: „-Zamówiona dostawa, proszę pokwitować!!!"
I tak trwa całymi dniami polowanie na głupich i naiwnych. Mały biznes, podejmowany już w
dzieciństwie, zawiera wszelkie elementy składające się na „dobry biznes". Jego jednym filarem jest
brak zasad, co owocuje oszustwem, drugim - organizacja.
W kraju jest bieda i bezrobocie. W roku 1931 jest 322 tys., osób bez zajęcia, corocznie przybywa
ich 100 tys. Znalezienie gotowego na wszystko wykonawcy, nawet niebezpiecznych zleceń, nie jest
trudne. Są ludzie, którzy potrafią to wykorzystać. Na wszystkich granicach, poza sowiecka, kwitnie
przemyt. Nie ma dnia by na granicy nie doszło do strzelaniny. Nie ma tygodnia aby ktoś nie zginął.
Wbrew pozorom, właściwie nie istnieje przemyt lokalny, „chałupniczy", doraźny - wszystko jest ujęte
w ścisłe ramy organizacyjne. Wszystko jest dziełem kilkunastu wielkich syndykatów
przestępczych, które obok legalnej, najczęściej pozornej działalności, zajmują się przede
wszystkim przemytem. Ich bossowie są wysoko, najczęściej w Warszawie. A tych, których się
łapie, którzy padają od kul straży granicznej, należy zaliczyć do szarych, dołowych
wykonawców, ci nawet nie znają tych, których pieniądze pomnażają. Na „chałupniczy" przemyt
bezrobotnego czy chłopa z pasa przygranicznego nie stać. Jednorazowo pojedynczy przemytnik
przenosi towar wartości od 500 do 1500 złotych. Za taki pieniądz można żyć spokojnie od roku do
dwóch lat. Mając taki fundusz zakłada się własny interes, a nie idzie szukać kuli na granicy. Takie
pieniądze inwestował oczywiście sponsor, odbiorca towaru i organizator całego przedsięwzięcia,
który potrafił również i dosięgnąć tego, kto by się śmiał sprzeniewierzyć. Można mówić więc o mafii
przestępczej.
Tak się składa, i mówienie o tym głośno, to żaden antysemityzm, że na czele wielkich syndykatów
przemytniczych stoją z reguły Żydzi, przy tym ludzie bardzo majętni, nie z biedy imający się
tego procederu. To oni przejmują towar od przemytników i kurierów, do dalszej bardzo korzystnej
odsprzedaży. Warszawskie sklepiki żydowskie pełne są w taki sposób sprowadzonego towaru.
Przemyca się kosmetyki, narzędzia, modne długie jedwabne szale męskie, przybory chirurgiczne i
dentystyczne, zapalniczki, kamienie do zapalniczek, konserwy, leki, skóry, tytoń i wyroby tytoniowe,
zegarki, aparaturę kinową (na zamówienie). Przemyca się również ludzi, przede wszystkim
nieświadome niczego dziewczęta do domów publicznych, złoto, waluty, papiery wartościowe.
Wszystko, na czym można dobrze zarobić.
IV
POLSKA NĘDZA - ŻYDOWSKIE ELDORADO
W Gdyni i Gdańsku funkcjonują żydowskie szajki przemytu dewiz. Zlikwidowano je po czterech
latach działalności, ale szkody jakie wyrządziły Skarbowi Państwa idą w miliony dolarów. Szefem
gangu gdyńskiego był Majer Urbach, jego pomocnikami bracia Morgenfeldowie, a także kuzyni:
Chaja Morgenfeld i Jakub Lerner. W Gdańsku funkcjonuje ich „równoległa" organizacyjnie
komórka złożona również z Żydów.
We Lwowie i Wilnie funkcjonują duże szajki złożone z Żydów specjalizujących się w przemycie
złota za granice. Przez Turmonty do Rygi wypływa z Polski ogromny majątek. Nikt chyba nie
powie, ze nie miało to wpływu na stan gospodarki państwa, na poziom życia materialnego jego
obywateli. W Warszawie przez cale lata funkcjonuje dobrze zorganizowana banda przemytu
narkotyków - kokainy, morfiny, eteru. Eter, jako środek odurzający jest już rozpowszechniany we
wsiach nadgranicznych. Organizatorami szajki są warszawscy milionerzy żydowscy. Sieć
sprzedaży detalicznej zorganizowano we wszystkich większych miastach. Funkcjonują też stałe
punkty sprzedaży. Narkomania w Polsce już wtedy była szerzona przez żydowskich „pionierów". Towar jest organizowany na terenie Niemiec, przerzut przez granice następuje w okolicy Sosnowca,
gdzie tez mieści się główny skład. W Warszawie natomiast jest rozdzielnia detaliczna.
Organizatorem bandy a zarazem jej szefem jest Henoch Marymitz już karany za narkobiznes.
Jego wspólnikiem jest Szyja Grynberg, tez były pensjonariusz zakładów penitencjarnych.
Ponadto w przestępczej spółce czynni są stryjeczni bracia: Mojżesz i Abraham Martymizowie
oraz firma motocyklowa niejakiego Mojżesza Nowomiasta, Królewska 27, też oczywiście
starozakonna. Jest to zresztą firma-atrapa, doskonała przykrywka tego, na czym robiono
rzeczywiście duże pieniądze. To kurierzy Nowomiasta na motocyklach, nie tylko odbierają towar z
Sosnowca, ale dostarczają go do wszystkich miast w Polsce. Na pewno ta przestępcza organizacja
ma swoje punkty odbioru w Wilnie, Katowicach, Lublinie, Krakowie, Kielcach, Poznaniu i Lwowie. W
firmie motocyklowej też prowadzi się rachunki i nawet księgowość handlu narkotykami.
Oprócz kurierów towar dostarcza też i poczta w paczkach i listach. Nadawcą zawsze jest
nieistniejący Władysław Milewski. Mojżesz Nowomiast nie działa tylko w Polsce, jest aferzysta
międzynarodowym sprzężonym z handlarzami narkotyków w Gdańsku, Prusach Wschodnich, w
Niemczech i we Francji. Jest to wiec już przestępca grubego kalibru. Nowomiastowie Mojżesz i
Abraham to multimilionerzy, w samej Warszawie maja po kilka kamienic. Szyja Nowomiast, również z
tego samego interesu, jest posiadaczem olbrzymiej fortuny, uchodzi za najbogatszego Żyda w
Warszawie. Majątek Nowomiastów szacuje się na 6 mln złotych.
V
GRAND RABBI Z BROOKLYNU
W Peczyniźnie kolo Kołomyi, w rodzinie Leiferów, rabinów-cudotwórców, urodził się syn Izaak. W
Polsce ukończył instytut talmudyczny. Ale jego umysł, bardziej niż święte księgi zaprzątał
pieniądz3
. Już w czasie wojny (pierwszej światowej), uprawia na szeroka skale przemyt żywności, z
zaboru austriackiego do Kongresówki. Ze znacznym majątkiem wyjechał do USA, osiadł na
Brooklynie. Kazał sobie wydrukować wizytówkę następującej treści:
Izaak Leifer, grand rabbi, chief of the Union of Grand Rabbis of USA and Canada inc. 135 So Gth
Street, Brooklyn NY.
Jego pierwszym wielkim sukcesem handlowym, była koncesja na sprzedaż wina rytualnego, a był to
okres prohibicji! Zrobił na tym olbrzymie pieniądze. Przypomina to sprawę koszernych wódek,
którą obecnie w Polsce zajmuje się wielce szlachetna w swych statutowych deklaracjach
Fundacja Nissenbaumów. Od każdej butelki idzie odpowiedni haracz do kieszeni Nissenbauma.
Wielki rabin, szef wielkich rabinów USA i Kanady pokazał się na jakiś czas znowu w Kołomyi, gdzie
starał się o rękę córki miejscowego rabina, również Leifera, krewniaka . Niestety, nic z tego nie wyszło, dostał kosza. Wobec czego ożenił się z majętną wdową, którą przekonał do wyjazdu za ocean.
Małżonkowie zostali zatrzymani na granicy przez władze polskie. Za przemyt walut rożnych krajów
Leiferowa musiała odsiedzieć parę miesięcy w wiezieniu. Leifer natomiast zwolniony natychmiast
zmienił zamiar i zamiast do USA, udał się do Palestyny.
W Palestynie rabin Leifer również nie zajmował się działalnością religijna. Wkrótce widzimy go
już w Paryżu skąd rozsyłał „prześladowanym" Żydom na całym świecie, święty piasek z
Jerozolimy. Do Jerozolimy, dla odmiany, wysyłał święte księgi.
Niestety, zbytnią i nieprzyjemną ciekawość tą działalnością religijną wykazała się policja
paryska. W świętych księgach wykryto torebki kokainy. Tylko w jednym transporcie znaleziono
18 kilogramów tego specyfiku. Wobec czego zainteresowano się i „świętym piaskiem", który
również okazał się narkotykiem. W tym samym czasie, w Bejrucie zatrzymano jego kuriera z
dziesięcioma kilogramami opium. Co gorsza, przy bliższym zbadaniu dokumentów okazało się, że
Leifer nie jest rabinem i tytułu tego używa najzupełniej bezprawnie.
VI
POLSKA FLAGA - ICKA HASKIELBERGA
Na Borneo w czasie przeładunku rozbiła się skrzynia z towarem z dalekiej Polski. Miały tam być,
według dokumentów przewozowych cukierki, tymczasem ze skrzyni wysypał się żwir. Konsulat polski
jakiś czas czekał na protest miejscowego adresata, a kiedy to nastąpiło, zlecił zbadanie sprawy w
kraju. Tak wyszedł na jaw wielki kant, nie na Borneo, ale właśnie w Polsce. Schemat afery, wypisz
wymaluj, jak współczesne nam afery alkoholowe.
Warszawska firma należąca do Icka Haskielberga, Aleksego Szrajbera i Mendla Futerko, pod
patriotycznie brzmiącą nazwą „Polskie Towarzystwo Eksportu Morskiego", a i następnie jeszcze
patriotyczniejsza „Polska Flaga" (nazwę najbezczelniej ściągnięto z ówczesnej bardzo popularnej
pieśni), eksportowała cukierki na Malaje, do Brazylii i innych egzotycznych krajów. Dzięki czemu
firma otrzymywała olbrzymie limity cukru po obniżonych cenach, potrzebnego do rzekomej produkcji
cukierków.
W rzeczywistości „eksportowała" żwir, a cukier korzystnie, już po cenach ustalonych dla rynku
krajowego, sprzedawała w Polsce zarabiając na tym krocie. Nie dość tego, jako eksporter
otrzymywała pozwolenie na lukratywny import herbaty i kawy.
Organizator tego aferowego przedsięwzięcia, Icek Haskielberg, miał już wcześniej na swoim koncie
oszustwa podatkowe i podobną aferę eksportową. Od jednej z wielkich firm w Rio de Jenerio miał
rzekomo otrzymać zamówienie na olbrzymi transport korundu i karborundu, materiałów używanych w
szlifierstwie. Zamówił 125 ton tych materiałów w jednej z fabryk na Śląsku. Zamówienia jednak nie
wykonano, bo zamawiający nie zapłacił nawet przysłowiowego grosza zaliczki. Mimo to w porcie
gdyńskim pojawiły się skrzynie z napisem „korund" i „karborund" przesyłane do Rio.
Wewnątrz zamiast karborundu i korundu było mielone wapno, piasek i żwir. Jako wartość przesyłki
podano milion złotych. Na zasadzie kompensaty - chroniono wtedy ustawowo rynek wewnętrzny tak,
aby import równał się eksportowi - Haskielberg otrzymał zezwolenie na import, za taka sama kwotę,
bananów, towaru bardzo taniego przy zakupie i drogiego przy sprzedaży, a poza tym chodliwego. W
związku z innymi podobnymi przestępstwami, aby bronić dobrego imienia polskich firm
eksportowych, zaczęto kontrolować jakość wysyłanych na eksport towarów. W wielu żydowskich
firmach wykryto bezwstydne, ordynarne kanty: siano i piasek w ziołach leczniczych aby podnieść ich ogólny ciężar, ziemię w kieszeniach tanich ubrań sprzedawanych na wagę i wręcz
już kuriozalne - wciskanie starych łusek karabinowych w korzenie grzybów-prawdziwków żeby
„ przybrały " na wadze.
VII
LICHWA I OSZUSTWA BANKOWE
Majer Abram Ciuk ma niespełna 50 lat i dwudziestoletni staż w lichwiarskim interesie. Już
karany sądownie za machinacje podatkowe. Pochodzi w Włocławka, z ubogiej rodziny
żydowskiej. Przy Marszałkowskiej 113 założył w sublokatorskim pokoiku, biuro komisowe i
pośrednictwo sprzedaży nieruchomości. Była to jednak tylko przykrywka dla prawdziwego
procederu: nachalnej i bezwzględnej lichwy.
W czasie swojej dwudziestoletniej działalności puścił z torbami parę wybitnych rodów polskich.
Dzięki manipulacjom lichwiarskim stał się posiadaczem dwóch wielkich majątków ziemskich: Gocławic
kolo Nieszawy i Witkowa kolo Lipna. Posiada także liczne nieruchomości na terenie Warszawy i
innych miast polskich. Wszystko przepisane na żonę Ruhle i synów.
Sam, by nie płacić podatków udaje nędzarza. Jedynie co ma na swoje nazwisko, to wielka luksusowa
limuzyna stojąca przed domem. Olbrzymi jego majątek powstał zaledwie w ciągu dwudziestu lat
„ciułaczego" życia, pożyczania na wysoki procent i przejmowania majątku dłużnika, kiedy ten nie
wywiązywał się w terminie z niewykonalnych zobowiązań, w które najczęściej wciągał go sam
zainteresowany Ciuk przez naganiaczy. Ileż takich fortun powstało na łzach i krzywdzie naiwnych,
honorowych ziemian?
Przy Miłej 51 mieszka Ćwikler, zajmuje się innym przestępczym procederem - paserstwem. Ale
Ćwikler umiera i jego ogromny majątek, od którego będzie trzeba zapłacić podatek spadkowy
przejmuje rodzina. Syn Hersz Ćwikler zgłasza kradzież z mieszkania ojca, biżuterii wartości ćwierć
miliona złotych, jako podejrzanego wskazuje najmłodszego brata zamieszkałego w Lodzi.
Hersz Ćwikler, wzorem ojca, również był paserem, nie tylko kupował od złodziei ich łupy, ale przede
wszystkim finansował z góry planowane wyprawy złodziejskie. Jego majątek, bez spadku po ojcu,
szacuje się na milion złotych. Posiada sejf w banku, gdzie przechowuje papiery wartościowe,
brylanty, biżuterię. W innym banku ma konto ze stanem 400 tysięcy złotych, no i jeszcze wysoki
rachunek oszczędnościowy. Stać go było na zapłacenie podatku spadkowego.
Doniesienie o kradzieży było, oczywiście, fikcją. Wyrodny brat złodziej, został ukryty w jednym z
domów uzdrowiskowych na południu Polski, gdzie go aresztowała Policja. Przy okazji wyszły na jaw
inne brudne sprawki tej „rodzinki".
Lichwa była procederem niesłychanie chętnie uprawianym przez Żydów. Tysiąc jej odmian notują
kroniki przestępcze. Zwykle z jednej strony jest naiwny, żeby nie powiedzieć głupi, uczciwy, polski
dziedzic, honorowy do patologii, z drugiej strony jakiś Ćwikler czy Goldman, który z małego długu
robi szybko duży, z dużego wielki i wkrótce staje się właścicielem wszystkiego, co jego klient
posiadał. Wykryto tysiące afer tego typu, a ile nie wykryto, może dziesiątki tysięcy? Zrujnowani
nigdy nie byli zainteresowani w rozpowszechnianiu wiadomości o swoim upadku.
VIII
BRANDYS I KOMPANIA
Jednym z najbezwzględniejszych a jednocześnie najbardziej zachłannych lichwiarzy Warszawy był
Israel vel Henryk Brandys, syn pachciarza spod Lodzi, urodzony w majątku Ordegów. Już jako
chłopiec parał się lichwą pożyczając otrzymane od ojca pieniądze chłopcom, na wysoki procent i krótki termin. (skąd my to znamy dzisiaj... Balcerowicz i chłopcy z URSUSA)
Z Łodzi został wypędzony za wyjątkową pazerność przez konkurencyjny lichwiarski syndykat
żydowski.
Zajmuje w Warszawie luksusowe mieszkanie wraz z dwoma synami: aplikantem sadowym i
studentem prawa. Rozporządza własną siecią pośredników na prowincji. Zajmuje się skupem i
przemytem walut oraz przestępczym handlem papierami wartościowymi. Organizuje i finansuje
przemyt do Polski. Jest nieoficjalnym właścicielem jednego z banków. Pieniądze wozi wielkimi
walizami, które każe ostentacyjnie nosić przed sobą. Zawsze ma pod kamizelka szeroki pas z
naszytymi kieszeniami wypełnionymi rożnymi walutami. Jest rekinem pierwszej gildii, niemal
oficjalnym królem czarnej giełdy, rozgałęzionego pasożytniczego podziemia finansowego.
Jego wspólnik, drugi z czarnej giełdy, Moszek Wajcman króluje na Placu Bankowym. Obydwaj trzęsą
finansami Warszawy...To wszystko, jak żywo, istnieje w nieco zmienionej formie i dzisiaj. Świadczą o
tym bezsensowne, niewyjaśnione hossy i bessy na naszej giełdzie. Istnieje poza tym cala czarna
giełda i cały dział przestępczych transakcji zwanych enigmatycznie „szara strefa". Skąd te
doświadczenia, tak od razu po mistrzowsku wykorzystywane? Brandys jest także hersztem bandy, w skład której wchodzą miedzy innymi: Chaim Halpern
„Grubasek", Abraham Frondzist „Parch" i Mojżesz Kirszblum „Kutas", kaleka o jednej nodze, drugą
stracił pod tramwajem w czasie ucieczki przed policja. Banda zajmuje się również skupywaniem
od włamywaczy i kasiarzy skradzionych akcji. Płaci za nie symboliczna cenę. Akcje te następnie
sprzedaje w zaprzyjaźnionych bankach, sprzedający legitymują się kradzionymi przez
kieszonkowców lub sfałszowanymi dokumentami osobistymi, których dostarcza na zawołanie znany
fałszerz dokumentów Leipziger. Znany, bo fałszował już nieraz krótsze lub dłuższe odsiadki.
Z Brandysem współpracuje inna szajka, na czele której stoją Abraham Glikson i Herman Majorek,
obydwaj starozakonni, specjalizują się w nielegalnym handlu zlotem. Oni to są dyktatorami czarnego
rynku złota w Polsce. Potrafią wywołać, i wywołują, wahania cen złota dla swoich celów. Jednym
z wielu wyjątkowo chciwych lichwiarzy żydowskich jest Henryk Tannenbaum. Pożyczał na 15%
miesięcznie, ale chętniej zajmował się, tak jak i wszyscy tu wymienieni, dyskontem weksli.
Wszyscy działają w ścisłej koordynacji i według z góry ustalonej tajnej strategii.
Przez płatnych informatorów i wywiadowców „namierzają" większe przedsiębiorstwa, którym mogą
zorganizować trudności, albo trudności takie te przedsiębiorstwa już mają.
„Spieszą z pomocą" proponując dyskonto weksla, na który wystawiający nie ma pokrycia. Następnym
krokiem jest weksel w ogóle sfałszowany, następnym - szantaż.
Jeśli szantażowany nie wykonuje tego, co się mu każe, ujawnia się jego przestępstwo, co
zwykle kończy się sądem i kompromitacja. Szajka ta, a ściślej biorąc szajki, maja na swym koncie
dziesiątki samobójczych ofiar. Ludzie na ogól uczciwi wciągnięci w brudne interesy, w których
tracili wszystko, woleli strzał w skroń, niż życie z poczuciem utraty czci Ten syndykat żydowskich szajek zajmował się również przemytem złota do Czechosłowacji. Centralą
była Bratysława, gdzie rezydowali wysłannicy Brandysa i Abrahama Gliksona. Tamtejsze małe banki
były niemal wszystkie na usługach żydowskich rekinów czarnej giełdy z Warszawy. Za większość
sznurków pociągał Israel vel Henryk Brandys. Zawsze uśmiechnięty, zawsze zadowolony, z
monoklem w oku, zgrywał Francuza, mówił francuszczyzna fatalną. Często podróżował do Rumunii
i Węgier, gdzie również prowadził swoje tajemne interesy.
Największa, i bodaj najbardziej szkodliwa dla gospodarki polskiej afera, jaką zorganizował
Brandys była „repatriacja" obligacji 7% pożyczki stabilizacyjnej. Obligacje pożyczki były
obliczone na firmy i kontrahentów zagranicznych, i tam też zostały głownie rozsprzedane. Wysłannicy Brandysa wykupują duże ilości obligacji w USA po niskiej cenie i przemycają je przez
Rumunie, Czechosłowację i Węgry do Polski. Tutaj obligacje podlegają wykupowi przez bank
państwowy po wysokich cenach, plus premia. W ten sposób powraca do kraju duża ilość
obligacji z ogromną szkodą dla państwa, kurcząc gwarancje płatnicze Polski za granica.
„W zamian" Brandys wyprowadza z Polski za granice ogromne sumy w obcych walutach skupowanych
tu nader korzystnie. Aferzysta wykorzystuje w swych machinacjach walutowych również i
polityczne przypadki, świadczy to o skali w jakiej działa... Gdy zaostrzyły się stosunki z Litwą
(ultimatum), Brandys rzuca pod banki wieluset ludzi pozostających w jego dyspozycji. Udało się
wówczas, nie jest powiedziane, ze po raz pierwszy, wywołać niepokój na giełdzie i w rezultacie
sztuczna bessę. Kupił wtedy za bezcen dziesiątki tysięcy akcji, polując przede wszystkim na
akcje premiowe.
Jakie były dalsze losy Israela vel Henryka Brandysa? - nie wiadomo, wiedzą to zapewne jego dwaj
żyjący synowie. Na pewno siedział czas pewien w kryminale a potem trafił do Berezy Kartuskiej.
IX
ŻYDOWSKIE HIENY LICYTACYJNE.
Obraz działalności żydowskiego podziemia gospodarczego byłby niepełny, gdybyśmy nie wspomnieli
choć pokrótce o działalności tzw., hien licytacyjnych, żerujących na cudzym nieszczęściu.
W samej Warszawie funkcjonowało parę takich szajek. Ich przedstawiciele pełnili stałe dyżury w
sądach, snuli się za komornikami, podpłacali urzędników sądowych byle dowiedzieć się szczegółów
licytacji wcześniej niż inni. Szajki licytacyjne dysponowały niemal nieograniczona gotówka, co
świadczy, że stał za nimi jakiś większy i dyspozycyjny kapitał. Szajki nie konkurowały ze sobą,
kiedy któraś włączała się do licytacji, pozostałe już nie wchodziły jej w drogę, co oczywiście
przekreślało wszelki sens sprzedaży droga licytacji, prawdopodobnie było to uzgadniane w gminie żydowskiej (chazaka). Natomiast ć ma wynajętych naganiaczy-licytatorów, działała bezwzględnie
wobec innych, chrześcijańskich konkurentów. Bywały nieraz przypadki ciężkiego pobicia i okaleczenia
w czasie prób przedarcia się na licytacje kogoś nieprzewidzianego.
Swego czasu wstrząsnął Warszawą proces byłego komornika Barylskiego, skazanego za zmowę z
„zawodowymi licytantami" Herszem Wolfrydem i Moszkiem Kenigsweinem. Bandzie udowodniono
inscenizacje jednej licytacji, a ile im uszło na sucho? Wejście do posesji, gdzie odbywała się
licytacja ruchomości zablokował tłum złożony ze stu wynajętych naganiaczy. Przepuszczono
tylko komornika Barylskiego i nieszczęsną właścicielkę ruchomości. Licytacja miała przebieg
błyskawiczny, za sumę 133 złotych Hersz Wolfryd kupił zbiór cennej porcelany, platery,
perskie dywany i inne drogie tkaniny, meble, kolekcje starych sreber i zbiór złotych monet
wartości stu tysięcy złotych.
Natychmiast po licytacji, na tym samym podwórku posesji wypłacono wszystkim stu podnajętym
licytatorom honorarium za „rajwoch" i zawiązano spółkę do sprzedaży zlicytowanych rzeczy.
X
DOBRA Hrabiego POTOCKIEGO ZA DZIESIĄTĄ CZĘŚĆ WARTOŚCI
Kogo jak kogo, ale Ksawerego Pruszyńskiego publicysty znanego z filosemickich sentymentów,
doprawdy trudno posądzić nie tylko o antysemityzm, ale nawet o jakąś choćby śladową niechęć do
Żydów. Tymczasem w wileńskim „Słowie" (nr. 202 z 1934 r), znajdujemy publikację jego pióra, która
dzisiaj zakwalifikowano by jako objaw antysemityzmu. Czytając te publikacje, wprost wierzyć się nie
Żydzi przestańcie kłamać – Stanisław Witkowski Strona 9/20
chce, że nie została napisana na przykład wczoraj, po jakimś kolejnym przetargu prywatyzacyjnym
urządzonym przez Ministra Lewandowskiego i jego następców. Przytaczamy obszerne jej
fragmenty:
DOBRA MAGNACKIE KUPILI OBCY ZA DARMO
Jutro w Lidzie odbywa się w sądzie znamienna dla obecnych stosunków rozprawa. Mianowicie
przejdzie przed forum sądowym historia „transakcji licytacyjnej" z czerwca br., kiedy to jeden z
większych majątków magnackich w tych stronach przeszedł za bezcen w ręce obce.
Dobra te to lwie hr. Tomasza Zamojskiego, składające się z majętności położonych w gminach
i wiejskiej i sobotnickiej powiatu lidzkiego oraz lugomowieckiej i baksztanskiej powiatu
wołożyńskiego. Poszły one na zaspokojenie pretensji firmy „Fides Treuhand Vereinigung" w Zurychu
(Szwajcaria).
CHAIM NACHIMOWSKI i DAWID SZERESZEWSKI
Do licytacji stanęły dwie firmy, mianowicie „Heller Horacy Tow. Przem. Handl. Sp. Akc.," w
Warszawie, Mazowiecka 7, pełnomocnik Chaim Nachimowski, i „Dom Bankowy D.M Szereszewski" w
Warszawie, Żelazna Brama 1. Po bardzo krótkim przetargu dobra ziemskie lwie nabyła firma „Heller
Horacy Tow. Przem. Handl.," w Warszawie, Mazowiecka 7 za sumę 425 000 złotych, czyli po cenie
56,6 za hektar (...) Należy zaznaczyć, że według oficjalnego szacunku dobra te, sprzedane za
425 000 złotych, posiadają wartość 4 milionów złotych.
W dzisiejszych ciężkich czasach licytacja pozwoliła właścicielom firmy Heller na wcale niezły
business.(...)
Na licytacje wystawiono obszar 7.493 ha, przeważnie przestrzeni zalesionych, ze 160
budynkami gospodarczymi i mieszkalnymi, i gospodarstwem przemysłowym, składającym się z
młyna walcowego, elektrowni dostarczającej energię do oświetlenia i siły w gospodarstwie
rolnym i przemyśle, i dla oświetlenia przyległego miasteczka lwie i dwu-gatrowego tartaku.
Słowem jeden z najkulturalniejszych, najbardziej postępowych majątków w tych stronach (...)
Przyczyny zadłużenia tego wielkiego warsztatu rolnego są tez symptomatyczne. Wszystkie długi
majątku, to były długi zaciągnięte bądź na jego odbudowanie po wojnie, bądź na jego
uprzemysłowienie - po reformie rolnej. (…)
KTO NA TYM STRACIŁ, KTO ZYSKAŁ?
Dawny właściciel - to jedno. Liczni drobni wierzyciele hipoteczni, którzy dzięki licytacji grosza nie
zobaczą - to drugie. Kto zyskał? Anonimowe „Heller Horacy, Towarzystwo Przemysłowo Handlowe,
Warszawa". Heller Horacy nie będzie orał. Heller Horacy - to aferzyści. Kupią i sprzedadzą.
Przyszli, odeszli. (...)
Tyle Prószyński o tej jawnie złodziejskiej transakcji. Jaki rząd pozwalał na takie niszczenie
gospodarki rolnej i to w tak wysokiej kulturze. Gdzie jest prawo państwa, które ma bronic swoich
obywateli i stać na straży przynajmniej własnych interesów, jeśli już nie interesów swoich
obywateli? - Chciałoby się wołać czytając ten tekst.
A czy nam współczesnym czegoś to nie przypomina? Jeszcze większe majątki przechodzą w obce
ręce za jeszcze mniejsze sumy. Jaka jest przyszłość przed narodem, który na to pozwala?
XI
Seria najbardziej niezwykłych AFER
Z pewnością autorem serii najbardziej niezwykłych afer i to nie tylko w polskiej skali, bo działał w
Polsce, we Francji, Monako, USA - był Hersz Wiesenfield, znany pod nazwiskiem hrabiego
Mieczyslawa Henryka Lakopolanskiego.
Lakopolanski, to oczywiście dosłowne tłumaczenie poprzedniego nazwiska: Wiesenfeld (Wiese-laka,
Feld-pole).
O pochodzeniu tego człowieka trudno cokolwiek powiedzieć pewnego. Musiał się urodzić około
roku 1900, bo w roku 1920 długo i umiejętnie uchylał się od służby wojskowej, aż nagle
zorientował się, że wojna może być świetną platformą startową do powojennych geszeftów6
.
Nagle więc pojawia się - nie - gdzieś pod Wyszkowem czy Radzyminem - ale na salonach
warszawskich, jako przystojny kapral żandarmerii, w nienagannie skrojonym mundurze, który
zdobi jakieś nieznaczące odznaczenie bojowe.
Po wojnie bryluje już jako hrabia Lakopolanski pieczętując się herbem Polanskich, jako ze nie
sposób było znaleźć herbu rodziny Lakopolanskich. Poza tym przybyło mu i orderów „za wojnę z
bolszewikami". Jego karierę wielkiego aferzysty rozpoczął premier Prystor, który opublikował po
powrocie z Wilna, pełen zachwytu artykuł o doskonale prosperującej fabryce włókien drzewnych (!)
To zwróciło uwagę aferzysty na ten zakład.
Wkrótce Lakopolanski spotyka (przypadkiem?) w Krynicy dyrektora tej fabryki a zarazem jednego z
głównych jej właścicieli. Zwraca się don „ty", jak do starego znajomego. Wyskoczył właśnie z
sześciodrzwiowego luksusowego „hudsona", jest w towarzystwie niesłychanie interesującej kobiety o
tak zwanej niepokojącej urodzie, której uroku a i tajemniczości dodaje szerokie pasmo siwych
włosów w kruczo-czarnej fryzurze...
Zaczepiony jest zaintrygowany, ale jeszcze nie kojarzy Lakopolanskiego. -Jak to, nie pamiętasz
kaprala żandarmerii, który dał twojej kompanii worek cukru. Chłopaki nie mieli co do kotła włożyć,
sam mnie prosiłeś...! Prawdopodobnie oszust doskonale się przygotował do odegrania tej sceny
umieszczając się w jakiejś autentycznej sytuacji, jaka dyrektorowi, wówczas w czasie wojny
kapitanowi się zdarzyła. Mogły się nie zgadzać jakieś tam drobiazgi tylko. Czy to jednak ważne, gdy
były frontowy ofiarodawca teraz, jak widać dżentelmen dobrze sytuowany zaprasza do luksusowej
restauracji „na jednego"?
W czasie pogawędki przy kieliszku Lakopolanski od razu proponuje wejście do wileńskiego interesu z
dużym kapitałem. Mało kto by odmówił mając perspektywę zwiększenia produkcji, a co za tym idzie
również zysków. Taki był początek, wkrótce świetnie prosperująca fabryka popadła w ruinę, ale
aferzysta wypłynął z ogromna forsa już gdzie indziej. Zmienia piękne kobiety i drogie samochody
jak inni zmieniają - no, powiedzmy - marynarki.
Czego się nie tknie, rujnuje ale wychodzi z coraz większymi pieniędzmi. Wkrótce za ciasno mu w
Polsce. Ocenia się, że polski skarb państwa na skutek jego działalności aferowej poniósł około półtora
miliona dolarów strat. Wielokrotnie więcej musieli stracić prywatni przedsiębiorcy, którzy weszli z
Lakopolanskim w jakiejkolwiek spółki czy interesy. Zawsze w luksusowym samochodzie, zawsze z
piękną kobietą. To jakby wyposażenie służbowe, to działa na facetów naiwnych i marzących o
pieniądzach i „luzie". Poza tym we fraku Lakopolanskiego, to tez strój służbowy, błyszczą miniaturki
wysokich i licznych orderów. Ten hochsztapler jest uosobieniem uroku, sukcesu, bogactwa. To tez
działa i pomaga w oszustwach.
I rzeczywiście musi dysponować dużymi pieniędzmi. Księstwu Monaco udzielił pożyczki w wysokości dwóch milionów dolarów, za co wreszcie otrzymuje upragniony tytuł hrabiowski.
Odtąd jest już „regularnym" hrabią. W sumie utalentowany oszust, hrabia Mieczysław Henryk
Lakopolanski vel Hersze Wiesenfeld, nigdy za swoje wyczyny nie stanął przed żadnym sądem...
Ale musiała go dosięgnąć jakaś zemsta, nie pisze sprawiedliwość, bo to byłoby nadużycie tego
terminu. Kolejny zrujnowany sięgnął prawdopodobnie po inne środki. Hersze Wiesenfeld zginął pod
Nowym Jorkiem w dziwnym wypadku samochodowym. Pisano o nim, ze kierowcą był marnym, ale
uwielbiał szybkość. Historia biznesu usiana jest dziwnymi i tajemniczymi wypadkami samochodowymi.
To był, być może jeden z takich.
Oto zaledwie kilka przykładów z tysięcy przestępstw, jakie w Polsce przedwojennej popełnili Żydzi.
Brak miejsca na opis procederu handlu dziewczętami, jaki prowadziło małżeństwo Helena Paula
Berman false Streich i jej maż Hersze Berman false Siemienowicz. Obydwoje podawali się za
właścicieli modnego, dobrze prosperującego zakładu fryzjerskiego w Zakopanem, który
potrzebuje dobrze prezentujących się panienek jako fryzjerek. Penetrowali krakowskie sierocińce.
Ofiary były wywożone nie do Zakopanego, ale do domów publicznych w Argentynie.
Może przy innej okazji wypadnie opisać działalność Feldsteina, pasera, który organizował, finansował
i zagarniał cały łup z włamań na zamówienie. Chodził po muzeach wybierając dzieła sztuki do
kradzieży. To on był autorem głośnej kradzieży obrazów z Muzeum Krasińskich. Wyjątkowo
ponuro ten Żyd zasłużył się polskiej kulturze.
Brak tez miejsca na opis dziejów słynnego warszawskiego „bochniarza" (pasera), Szlomy Kocha, jak
również sutenera, niesłychanej kreatury, Wolfa Tifenfelda oraz słynnych kasiarzy Lejzora
Flokstrumpfa, Moszka Taxira vel Abrahama Wassermana - i setek innych tego rodzaju postaci
warszawskiego świata przestępczego.
XII
STO PROCENT PRZESTĘPSTW POLITYCZNYCH
Przestępstwa - oczywiście - popełniali inni: Polacy, Ukraińcy, Niemcy. Ale cokolwiek by się nie
powiedziało 77% przestepstw gospodarczych dokonywali Żydzi stanowiący około 10% ludności
kraju. A w przestępstwach politycznych statystyka ta wyglądała jeszcze gorzej. Prawie 100%
przestępstw politycznych w przedwojennej Polsce było dziełem Żydów. To, prawdę
powiedziawszy, wprost wołało o podjecie szczególnych kroków prewencyjnych wobec mniejszości
żydowskiej. Kroków takich nie podjęto, niech to świadczy o liberalizmie i demokracji II
Rzeczypospolitej7
.
Gdzie jest taki film polski czy amerykański - obojętnie - gdzie Żyd pokazany byłby
włamywaczem , oszustem, aferzyst ą ? Nie znamy takiego filmu, jeszcze go nie nakręcono. Gdyby
ktokolwiek zechciał taki film, czy serial telewizyjny nakręcić, zostałby okrzyczany nie tylko
antysemita, ale zapewne rasista i faszysta. A krytyka - nawet gdyby był arcydziełem - dobitnie
ukazałaby jego nicość i marność artystyczną. O losie reżysera już nawet nie wspomnę.
Gdzie jest taka książka mówiąca prawdę o tym, jak setki tysięcy Żydów - nie mówię wszyscy, ale
naprawdę bardzo, bardzo wielu, wielokrotnie więcej niż inne nacje - codziennie, wytrwale, z
mrówczym uporem i zdecydowaniem podkopywało by podstawy sprawiedliwości, praworządności i
pomyślności gospodarczej Polski? Nie znam takiej książki, jakże byłaby barwna i czytałoby się ją
doprawdy z zapartym tchem. Ale takiej książki nie ma - szkoda wielka. Dlaczego nie powstała? Bo
marny doprawdy los czekałby jej autora. „Polska" krytyka literacka stanęłaby na głowie aby pokazać mu jaką jest plugawa wywloką.
Ta prawda więc, która mogłaby rzucić światło na epokę poprzedzającą holocaust, została
celowo skazana na zapomnienie. Niestety, nie wszyscy Żydzi polscy byli tak szlachetni, jak to nam
się dzisiaj pokazuje w amerykańskich filmach i serialach. Owszem, być może tacy gdzieś byli, ale
musiały to być wyjątki skoro ludzka pamięć i kroniki nie przechowują aż takiego bogactwa
żydowskiej szlachetności , altruizmu, poświęcenia - tylko niekończące się opowieści o
szwindlach, aferach, podejrzanych transakcjach, ordynarnych oszustwach itd, itp. Sami Żydzi
ostro pracowali na swoj ą zł ą opini ę , na niechęć społeczeństwa , a nawet na uzasadnioną
wrogość.
A mimo to w czasach holocaustu Polacy ratowali Żydów ryzykując własne życie. A Polska - o
czym się w licznych filmach, książkach i publikacjach nie wspomina - była jedynym krajem podbitym
przez Niemcy, gdzie wprowadzono od razu, na początku eksterminacji natychmiastową karę
śmierci za pomoc i ratunek okazywany Żydom.
W czasie II Wojny Światowej Niemcy rozstrzelali 30 tys. Polaków - najczęściej były to całe
polskie rodziny - za ukrywanie Żydów. Mimo to Polacy uratowali życie 140 tysiącom Żydów.
Niektórzy robili za pieniądze, niektórzy za „dziękuje", niektórym nawet „dziękuje" nie
powiedziano uważając, że ratowanie Żyda jest „psim" obowiązkiem Polaka.
Dzisiaj w Zachodnich, zwłaszcza amerykańskich mass-mediach, Żydzi przedstawiają nas jak hołotę
i zoologicznych antysemitów niebaczni tego, że na niechęć do siebie długo i wytrwale pracowali
od pokoleń... A mimo to w Polsce nie było pogromów typu kiszyniowskiego. W Polsce były dwa
pogromy Żydów. Jeden w Siedlcach pod koniec zaborów, urządzony przez żołnierzy rosyjskich.
Miejscowa ludność polska stanęła w obronie mordowanych; po czym w „dobrze" pojętej
wdzięczności , Żydzi-bolszewicy w roku 1920 rozstrzelali w tym mieście kilkuset Polaków.
Drugi pogrom był w Kielcach, już po wojnie, gdzie żydowskie UB urządziło prowokacje, (pochowano
jedynie trumny z...piaskiem) mającą na celu spowodowanie wyjazdu rosyjskich Żydów do
Palestyny, którzy zatrzymali się w Polsce i nie kwapili z dalsz ą podrożą
9
.
W politycznym rozumieniu, w czasie rozbiorów Żydzi byli czwartym zaborca Polski,
najgroźniejszym, bo wewnętrznym. Byli absolutnie przeciwni powołaniu niezależnego państwa
polskiego, a kiedy powstawało na arenie międzynarodowej szkodzili mu jak mogli.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej, stanęli po stronie bolszewików, a w okresie
międzywojennym szkodzili jak mogli rozwijając na szeroka skale antypolski, prosowiecki ruch
komunistyczny.
Dzisiaj pojawił się problem jakby zupełnie nowy: całkowite zafałszowanie stosunków polsko-żydowskich przed holocaustem. Niczego nie wspominając o wyrządzanych szkodach i krzywdach,
lansuje się tezę o niesłychanie wprost dobroczynnym wpływie żydostwa na państwo i kulturę polską.
Lansuje się tezę, że Żydzi jako naród szczególnie uzdolniony, w szczególnie dobroczynny sposób
zasłużyli się społeczeństwu polskiemu, a niewdzięczni i zawistni Polacy, w śmiertelnej potrzebie
odwrócili się od nich. Otóż nie odwrócili się , mimo wszystko, zrobili co mogli. O czym świadczy
wspomniane 140 tysięcy uratowanych.
Już od końca XIX wieku rzeczywisty obraz współżycia Polaków i Żydów daleki był od idylli.
Powiedzieliśmy już sobie jak to wyglądało w sferze gospodarczej. Przyjrzyjmy się teraz kwestiom
stricte politycznym.
XIII
ZA ANTYSEMITYZM ROZSTRZELAĆ BEZ SĄDU
Dramat polityczny polsko-żydowski dał o sobie ostro znać w roku 1920, w czasie wojny polsko-sowieckiej.
Katyń, po dwudziestu latach, był tylko kontynuacja wcześniej rozpoczętych procesów. Po
stronie wroga elitę polityczna Armii Czerwonej stanowili bynajmniej nie Rosjanie, lecz Żydzi, z
przyczyn, które warto byłoby przeanalizować, bardzo wrogo nastawieni do Polaków. Otóż tak się
składało, i dzisiaj jest podobnie, że nie mieliśmy, i nie mamy za co kochać naszych żydowskich
współobywateli.
W czasie wojny bolszewickiej, kiedy ważyły się losy państwa polskiego i naszej wolności, właśnie
Żydzi jawnie popierając bolszewików, atakowali nas zacieklej niż otwarci wrogowie. Żydowskie
gazety w Ameryce, Niemczech, Czechosłowacji rozpowszechniają kłamliwe informacje o pogromach
żydowskich urządzanych rzekomo przez armie polska. Obciąża się nawet odpowiedzialnością za nie
imiennie generała Hallera. Co było bzdura zdementowana od razu przez międzynarodową (czyli
złożoną z Żydów) komisje. A mimo to, jeszcze niedawno „Gazeta Wyborcza" pisała o generale
Hallerze, jako pogromcy Żydów na Ukrainie.
Podobne zarzuty nie ominęły i Piłsudskiego, a przecież jego życzliwość dla Żydów musiała już być
wtedy znana. Amerykańskie pismo żydowskie „The big Stick" na przykład zamieszcza karykaturę
Piłsudskiego przedstawiającą marszałka siedzącego za kierownica samochodu z napisem
„ państwo polskie", zaś polska dziewczyna w konfederatce wlewa do zbiornika paliwo z konewki
opatrzonej napisem: „krew żydowska ".
Mamy w roku 1920 na pewno do czynienia ze skoordynowanymi działaniami prasy Zachodniej
przeciwko walczącej Polsce, i to zawdzięczamy z cala pewnością Żydom. Zresztą, działania nie
kończyły się na pisaniu. W czasie gdy bolszewicy podchodzili do Warszawy, komuniści organizują
w porcie gdańskim strajk dokerów, aby uniemożliwić rozładunek amunicji francuskiej
przeznaczonej dla armii polskiej. Nie trzeba dodawać, że komuniści zarówno niemieccy, jak i
gdańscy pozostawali pod przemożnym wpływem Żydów przewodzących światowemu ruchowi
komunistycznemu. Podobnie jak w Niemczech i Rosji, całe kierownictwo komunistycznych jaczejek
pozostawało w rekach żydowskich.
Przenieśmy się na sowieckie zaplecze frontu, gdzie szaleje terror. Bez kwestii, ważniejsze decyzje
represyjne, jakie podczas tej wojny były podejmowane, musiały być podejmowane przez odpowiednio
wysokie sztaby i zatwierdzane przez odpowiednio wysoko postawionych komisarzy politycznych,
którymi byli w Czerwonej Armii niemal w stu procentach Żydzi.
Do takich ważniejszych decyzji na pewno należy decyzja o wymordowaniu przez „Czerezwyczajke" 3
tysięcy Polaków w Winnicy, zwłaszcza ziemiaństwa i inteligencji. Toż to preludium Katynia. A
może nawet Katyń - Akt 1
Nikt dzisiaj o tym nie mówi, nikt do tego nie sięga, a może należałoby po osiemdziesięciu paru
latach dać choćby pośmiertną satysfakcj ę tym ludziom?
A na marginesie: oto jak nas wypierano z kresów, po stu pięćdziesięciu niemal latach zaborów,
jeszcze żywioł polski dla naszego wschodniego sąsiada był zbyt silny i zbyt niebezpieczny, a jako taki
w najwyższym stopniu niepożądany. Żydzi, którzy wykazywali maksymalną służalczość wobec
rusyfikatorów i tutaj przyłożyli swojej reki.
Znana jest ogromna gorliwość czerwonych komisarzy z roku 1920 w tępieniu polskości. Niech
drobnym tego dowodem będą słowa, zaczerpnięte z rozkazu Rewolucyjno-Wojennej Rady XII Armii,
nr. 87, wydanym 30 kwietnia 1920 roku w Kijowie:
(...)
5. Wioski, w których zauważono agitacje przeciwko Radom, a zwłaszcza antysemicka, niszczyć, a
winowajców rozstrzeliwać bez sadu i śledztwa;
6. Osoby narodowości polskiej aresztować, o ile padnie na nie choć cień podejrzenia, i
odprowadzić do osobnego oddziału XII armii , gdyby to zaś nie było możliwe –
rozstrzeliwać.
(...)
8. Zważywszy, że ludność żydowska wykazała wyjątkowy zapał komunistyczny, a także biorąc
pod uwagę antysemityzm polskich band, dopomagać należy towarzyszom Żydom, a zwłaszcza
podczas odwrotu.
Komendant XII Armii - Miezeninow
Członek Rew. Woj.Rady. XIII Armi - Murałow
Naczelnik Sztabu - Siedacz
Naczelnik Wydziału Politycznego - Żylinski
Latem 1920 roku na dorocznej konferencji syjonistycznej w Londynie, zapadły tajne uchwały
rzucające światło na postępowanie bolszewickich komisarzy w tej wojnie, dyszą one wprost
nienawiścią do Polaków i tworzącego się państwa polskiego.
Oto pięć znamiennych zdań z jednej z uchwal:
„Akcja przeciwko Polsce ma być wszędzie przeprowadzana we wszystkich państwach Europy,
Azji i Ameryki. Użyć wszelkich wpływów - aby granice państwa polskiego były jak
najszczuplejsze. Utrudnić odbycie się plebiscytu na Śląsku i ujściu Wisły do morza. Wpływać
na to, żeby Polskę złączyć z Niemcami, a rozbić jej przymierze z Francja. Popierać i szerzyć
w Polsce komunizm."
Tak więc „szczególny zapał komunistyczny" ludność żydowska w Polsce wykazała nie tylko podczas
wojny, ale i po jej zakończeniu. Niemal 100% członków Komunistycznej Partii Polski stanowili
Żydzi, którzy prowadzili przez cały okres istnienia II Rzeczypospolitej intensywna robotę
wywrotową, nie tyle wśród Polaków, co wśród mniejszości, zwłaszcza ukraińskiej. Na nich też
upierała się sieć wywiadu sowieckiego, OGPU. Szczególny wprost nacisk kładziono na rozpalanie
10 Gdzie byłyby tworzone sfingowane oskarżenia, wymuszane siłą przyznania się do winy i rozstrzelania. Dokumenty mialy posłużyć za
dowody na potwierdzenie tez o wrodzonym zwyrodniałym antysemityźmie polaków i przedstawione opinii publicznej...
Żydzi przestańcie kłamać – Stanisław Witkowski Strona 15/20
waśni polsko-ukrainskich na Podolu i Ukrainie. Każdą okazję wykorzystywano w sposób
najperfidniejszy z możliwych. Zaowocowało to później pól milionem pomordowanych ofiar w rzeziach
ukraińskich. Żydzi z KPP mają w tym swój znaczący udział. Prawdą jest, że wkrótce Stalin
wszystkich KPP-owców wymordował, ale szkód jakie ich działalność wyrządziła Polsce i Polakom
nie cofnie nic.
XIV
MISTRZOWIE PROWOKACJI
Funkcjonuje ultrakomunistyczna przybudówka KPP „Sielsko-Rabocze Jedinstwo", niesłychanie
antypolska. I tu ciekawostka: organizacja ta, miedzy innymi, najwyraźniej w celach
propagandowych, przemyca przez granice (wraz z czworgiem dzieci), Wasyla Franke, bratanka
słynnego poety ukraińskiego Iwana Franki. Tymczasem na Ukrainie właśnie szaleje głód, jedno z
dzieci umiera, z reszta potomstwa ojciec uchodzi z powrotem do Polski, tak „straszliwie
ciemiężącej " mniejszości narodowe.
Podobna drogę - to druga znamienna ciekawostka - odbywa w tym czasie Bolesław Bierut, jak się
później okazało, agent moskiewski, który skazany w Polsce za działalność komunistyczna, został
wymieniony przez Sowietów, ale wkrótce potajemnie z powrotem przekroczył granice, bo lepiej
było w Polsce siedzieć w wiezieniu, niż w Sowieckiej Rosji zażywać wolności.
W Warszawie i w innych miastach uniwersyteckich inspiruje się rozruchy studenckie, które w
prasie światowej przedstawia się jako antysemickie. W rzeczywistości słynna inicjatywa numerus
clausus (ograniczenie liczby Żydów dopuszczonych do studiów na polskich uczelniach), miała swoje
korzenie w KPP, i była prawdopodobnie prowokacją skoordynowaną z innymi antypolskimi
działaniami w Sowietach i na świecie. Jak wykazało późniejsze doświadczenie w Polsce, albo
wszystkie, albo wiele ruchawek o antyżydowskim zabarwieniu, miało swe korzenie w KPP. Były to po
prostu działania prowokatorskie, organizowane na polecenie wywiadu sowieckiego, mocno nagłaśniane
przez światowe media celem kompromitowania Polski. Motorem i inicjatorem tych działań była prawie
wyłącznie obsadzona przez Żydów polska sekcja OGPU. W sierpniu 1931 roku polski wywiad
rozpracowuje dużą sieć organizacyjna KPP, następują aresztowania, pod kluczem znalazło się sto
osób, wszyscy Żydzi-komuniści. Na ich czele stoi Jan Strzeszewski, Frajda Edelsztajn, Idesa Kulc i
inni. Ale nawet tak duża wpadka nie powstrzymała roboty komunistycznej, widać więc, że już wtedy
sieć oplatająca Polskę była ogromna. A wiązało się to nie tylko z prowokatorskimi akcjami i agitacją,
ale przede wszystkim z wywiadem.
W roku 1936 ks., kardynał August Hlond pisał:
„(...) Faktem jest, że Żydzi walczą z Kościołem katolickim, tkwią w wolnomyślicielstwie, stanowią
awangardę bezbożnictwa, ruchu bolszewickiego i akcji wywrotowej. Faktem jest, że wpływ
żydowski na obyczajność jest zgubny, a ich zakłady wydawnicze propagują pornografię. Prawdą
jest, że Żydzi dopuszczają się oszustw, lichwy i prowadza handel żywym towarem, prawda jest, ze w
szkołach wpływ młodzieży żydowskiej na katolicka jest na ogól, pod względem religijnym i etycznym
ujemny." A czyż dzisiaj tak wiele się zmieniło?
XV
SYNOWIE JANKIELA NA SOWIECKICH CZOŁGACH
Kiedy 17 września 1939 roku Armia Czerwona wkracza w granice Polski, w ślad za nią posuwają
się wyspecjalizowane oddziały NKWD, które nie tylko doskonale orientują się w sytuacji, ale dysponują nawet listami „podejrzanych" Polaków, głownie podejrzanych o patriotyzm i
przynależność do inteligencji. Czego nie dokonano w roku 1920, dokończy się teraz przy pomocy
entuzjastycznie nastawionej do komunizmu ludności żydowskiej.
W takich miastach jak Wilno czy Grodno, jako przewodnicy znający miejscowe drogi i
przeprawy siedzą w sowieckich czołgach potomkowie Jankiela. W pod lwowskich miasteczkach,
wziętych do niewoli jeńców polskich, azjatycką metodą zakopuje się po głowę w ziemi, a stare
Żydówki oddają na nich mocz.
„17 września 1939 roku na ulicy Niemieckiej w Wilnie - pisze gen. Zygmunt Berling -
zamieszkałej wyłącznie przez burżuazje żydowska, spotkałem o godzinie ósmej rano dwa czołgi
radzieckie oblężone przez tłum wiwatujących. Sami Żydzi. Starzy i młodzi, kobiety i dzieci
śpiewali i obrzucali czołgi kwiatami - widocznie już wcześniej przygotowanymi na te okazje. A
że te czołgi zdławiły ostatni dech wolności na tej ziemi? Niech płaczą goje! Nu coo? Wasze
przeszło! Teraz my - powiedział tam do mnie stary, znajomy Żyd. Dziś rozumiem, że był to
zwiastun. (...)" Tego co dopiero miało nastąpić. W tym samym wrześniu 1939 roku po złamaniu
trzydniowej polskiej obrony Grodna - utworzona milicja żydowska rozstrzelała bez sądu wielu
Polaków, żołnierzy i cywili „podejrzanych" o udział w obronie miasta. Świadkowie ocenili ilość
ofiar z rąk tej milicji na około 3000 osób. Podobnie było w innych miejscowościach na
wschodzie. Żydzi tworzyli milicje, która współpracowała z NKWD i stosowała terror wobec
Polaków.
Tak powracał obecnie szczególny entuzjazm komunistyczny z roku 1920.
„Gdy odbywał się jakiś wiec, manifestacja, czy inna radosna impreza, efekt wzrokowy był jeden -
Żydzi. - Pisze Żyd, J.T. Gross we wstępie do książki „W czterdziestym nas Matko, na Sybir zesłali".
- Lekarz, Żyd z miasteczka Wielkie Oczy wspomina młodzież żydowska, która założyła, jak powiada
„Komsomoł", objeżdżała później cały świat strącając kapliczki przydrożne i rozbijając je."
Do tej wypowiedzi Grossa należy dodać, że zanim Stalin zaczął wysyłać na Sybir Żydów - Żydzi
walnie przyczynili się do tego, aby już wcześniej znaleźli się tam Polacy, przede wszystkim
inteligencja, księża, pisarze, dziennikarze, ziemiaństwo, urzędnicy. Cały, tak zwany „socjalno
apastnyj eliemient”, (społecznie niebezpieczny element). Oficerów i policjantów czekał Katyń.
Jeszcze w czterdziestym roku w podwarszawskim Otwocku, stara Żydówka odrzucając słowa
współczucia swej polskiej znajomej powiedziała butnie:
„Nie potrzebujemy waszego litowania sie nad nami, jeszcze przyjdzie czas, że my Żydzi,
będziemy sprzedawali bilety do waszych kościołów."
Sprawdziły się te prorocze słowa. W Wilnie osobiście kupowałem bilet do kościoła Świętego
Kazimierza, zamienionego na muzeum ateizmu.
XVI
Najwięksi szowiniści piętnujący nacjonalizm
Fakty przytoczone tutaj są zapewne kroplą w potoku zdarzeń. Ale już wystarczą na pokazanie oblicza żydowskiej mniejszości w Polsce przed wojna. Dają też pogląd na stosunki polsko-żydowskie
w owym czasie. Zachodzi pytanie: - gdzie to wszystko ma odzwierciedlenie w tym, co się dzisiaj
pokazuje na ekranach milionów telewizorów w całym świecie?
A może tym, którzy uważają, że Żydzi w przedwojennej Polsce byli szczególnie uciskani
należałoby przypomnieć, że mniejszość żydowska miała swoja reprezentacje w Sejmie, wcale nie
małą. W tym Sejmie, w którym właśnie Żydzi zorganizowali i przewodzili wyjątkowo agresywnemu
antypolskiemu blokowi mniejszości narodowych (Żydów, Ukraińców, Niemców). Mniejszość
żydowska miała swoją prasę, wcale nie niskonakładową. Miała swych wprost nieprzeliczonych
przedstawicieli w s ą downictwie, adwokaturze, publicystyce. Lansowano rozwody, wolną miłość,
pornografie - oczywiście dla Polaków, nie dla siebie. Poprzez liczne organizacje, oficjalne i
nieoficjalne mniejszość ta wywierała wpływ na życie państwa. I był to wpływ - niestety - zgubny.
Po przewrocie majowym sytuacja Żydów jeszcze się poprawiła. W wielu wypadkach Piłsudski , który
znany był z postawy filosemickiej, sam interweniował na ich rzecz. A ogólnie biorąc sanacja im
sprzyjała także.
Gdzie to ma jakiekolwiek odzwierciedlenie, w zalewających świat całymi setkami, serialach
telewizyjnych, filmach i książkach poświęconych zagadnieniom żydowskim?
Być może, byli w przedwojennej Polsce również Żydzi, lojalni obywatele, nawet patrioci polscy. Nie
wykluczone, ze cierpieli oni z powodu niechęci wzniecanych postępowaniem większości swoich
pobratymców. Dzisiaj pokazuje się tylko ich - i wyłącznie ich. Jest to kłamstwo. Jest to
fałszerstwo i manipulacja wobec nowych, już nieświadomych prawdy pokoleń.
Żydzi w przedwojennej Polsce, podobnie jak dzisiaj w świecie, starali się siebie przedstawić
jako naród szczególnie utalentowany, uzdolniony, pracowity i wykształcony, co miało być
podstawa wszelkich niechęci i zawiści.
Teodor Herzl pisał (18 sierpnia. 1902) do Rotschilda:
„Nasza rasa jest we wszystkich kwestiach bardziej zdolna, niż większość innych ludów, to
jest przyczyną nienawiści."
Jeden z największych teoretyków i przywódców syjonizmu dał tu przykład, wprost laboratoryjnie
czystego szowinizmu. Z takimi poglądami, jak wiadomo, nie ma już dyskusji.
W roku 1935 prof. Ludwik Jaxa Bykowski ogłosił wyniki swoich badań nad młodzieżą gimnazjalną,
polską i żydowską. Doszedł do wniosku, że Polacy są zdolniejsi od Żydów, a robienie kariery przez
tych ostatnich zawdzięczają oni przede wszystkim doskonalej organizacji, solidarności oraz
przemożnym wpływom politycznym i finansowym.
Oddajmy jeszcze głos żydowskiemu poecie Antoniemu Słonimskiemu, jego chyba nikt nie może
posądzić o antysemityzm.
W roku 1924 tak pisał na łamach filosemickiego pisma" Wiadomości Literackie":
„Prócz wstrętu budzi jeszcze we mnie gniew, fałszywy i nikczemny stosunek Żydów do
zagadnień narodowych. Naród ten, narzekający na szowinizm innych ludów, jest sam
Żydzi przestańcie kłamać – Stanisław Witkowski Strona 18/20
najbardziej szowinistycznym narodem świata. Żydzi, którzy skarżą się na brak tolerancji u
innych, są najmniej tolerancyjni. Naród, który krzyczy o nienawiści, jaka budzi, sam potrafi
najsilniej nienawidzieć".
Gdzie to wszystko jest w tym wszystkim poświęconym Żydom wielkim potoku lakieru, miodu i lukru,
jakim spływa cała publicystyka amerykańska (i „polska"), cala obecna pseudo literatura?
Gdzie jest ta kardynalna prawda o Żydzie, we wspomnianej już tutaj, dzisiejszej odmianie
superpropagandy, z pomocą której miesza się ludziom w mózgach, a której powódź z
amerykańskich wytwórni spływa na ekrany telewizorów całego świata - w serialach i filmach
stanowiących nieustanny festiwal żydostwa, gdzie twórcy do obrzydzenia prześcigają się w
wynajdywaniu coraz szlachetniejszych cech narodu wybranego? Czy nie najlepiej byłoby od razu
przyprawić wszystkim Żydom anielskie skrzydła?
Niedawne, nachalne kłamstwa propagandy bolszewickiej – te ż przecież robione przez Żydów -
zastąpiono dzisiaj jeszcze nachalniejszymi kłamstwami propagandowymi „wolnej" Ameryki? Czy
to zresztą ma coś wspólnego z Ameryka? Czy raczej z amerykańską żydowską oligarchią finansową,
która zdominowała ten kraj, jego prawo, obyczaj i kulturę?
XVII
Zamknijcie telewizory i otwórzcie OCZY!!!
Nasuwa się zasadnicze pytanie: „dlaczego Żydzi tak bardzo nienawidzą Polaków? Dlaczego
świadomie kłamią oczerniając Polskę?"
Z pewnością nie są to sezonowe emocje. Jest to od dawna wytyczony kierunek prowadzonej
konsekwentnie polityki zmierzającej do ściśle określonego celu. Aby uzmysłowić ten cel, choćby w
najogólniejszym zarysie, należy wrócić do potrąconej już tu kwestii niemieckiej.
Kwestia Niemiecka w polityce żydowskiej odgrywała w XIX i początkach XX wieku dość
zasadniczą rolę, a i dzisiaj, po holocauście jest nadal znaczącą. Żydzi zawsze bardzo liczyli na
Niemców. Ogólnie biorąc, również dzisiaj zabiegają o jak najlepsze z nimi stosunki, celem jest
zyskanie potężnego sojusznika gospodarczego i politycznego w planach ubezwładnienia Polski.
Za konkretne korzyści Żydzi gotowi są dać Niemcom, jako narodowi, absolucję za holocaust
obciążając winą „nazistów", „hitlerowców" a nawet Polaków. Tą korzyścią jest sojusz z Niemcami
dla podporządkowania sobie całego życia gospodarczego i społecznego w Polsce, czyli konkretnie,
sprowadzenie suwerenności Polski do fikcji, uczynienie z niej państwa wasalskiego i wygodnych
terenów osiedleńczych. Żydzi więc nie są wcale zainteresowani ułożeniem dobrych stosunków z
Polakami. Posłuszeństwo Polaków wymuszą za pomocą swojej potęgi finansowej dominującej nad
międzynarodowymi instytucjami monetarnymi i w politycznym sojuszu z Niemcami.
Dopiero takie postawienie sprawy rzuca światło na stosunek Żydów do Polaków i Polski. Bo to
Polska ma ponieść główny ciężar zadośćuczynienia , jakie świat „winien" jest Żydom za zbrodnie
holocaustu.
Potężne Niemcy z łatwością się na to zgodzą, inne narody także uwierzą w wygodne dla nich
kłamstwo o polskim współudziale. Prawda holocaustu szybko zapada w przeszłość, propaganda
tworzy nową, bliższa obecnie żyjącym „prawdę".
Całokształt światowej polityki prowadzonej przez wszystkie międzynarodowe organizacje żydowskie
wyraźnie wskazuje na tak właśnie wytyczony cel. Jest to kierunek dla Polski niesłychanie
dramatyczny. Świadomości tego w polskim społeczeństwie nie ma. I jak mogło by być, kiedy
dzisiaj Polska nie ma własnych środków masowego przekazu? Polska szybko zmierza do utraty
suwerenności, ale fakt ten uświadamiają sobie tylko nieliczni.
Polskie społeczeństwo powinno wreszcie uzmysłowić sobie ten fakt, bo wkrótce będzie na cokolwiek
za późno. Nawet walka zbrojna możne być niemożliwa, bo mamy liczne przykłady zbrojnej obrony
demokracji w rzekomo niezależnych państwach. Trwająca od wielu lat żydowska agresja
propagandowa na Polskę, nie jest wynikiem niechęci, czy nawet nienawiści do Polaków. Byłoby to zbyt
łatwe i zbyt naiwne wytłumaczenie całej tej powodzi oszczerstw i kalumnii. Tu gra idzie o państwo,
zasobne, świetnie położone do wielkich światowych interesów, o dobrym klimacie, zamieszkałym
przez ludzi dobrotliwych i naiwnych, nie skorych do głębszych dociekań, doskonale nadających się na
potulna masę robocza.
Tu idzie o nasza wolność i nasze, POLSKIE PAŃSTWO.
Stanisław Witkowski
18 marzec 1996
Wydawnictwo OJCZYZNA
Warszawa 1994
Warszawa ul. Nowogrodzka 25/35 00-511
Warszawa ul. Nowogrodzka 25/35 00-511
Warszawa tel: 628-5522
______________________________________________
Źródło:
